Γράφει ο: Άκης Δαγλαρτζής Διευθυντής του Athens Politics Δύναμη
Η ελευθερία της έκφρασης είναι ένας από τους πυλώνες της δημοκρατίας. Είναι ζωτικής σημασίας να μπορούμε να εκφράζουμε τη γνώμη μας, να συμμετέχουμε στον δημόσιο διάλογο, να διαδηλώνουμε ειρηνικά, να απαιτούμε απαντήσεις από την Πολιτεία. Ωστόσο, σε κάθε κοινωνική και πολιτική κρίση, αναδεικνύεται ένα επικίνδυνο φαινόμενο: η σύγχυση μεταξύ γνώμης και τεκμηριωμένης άποψης, μεταξύ προσωπικής κρίσης και επιστημονικής ή νομικής πραγματικότητας.
Όπως στη διάρκεια των μνημονίων πολλοί μετατράπηκαν σε οικονομολόγους, όπως κατά την πανδημία έγιναν όλοι ειδικοί λοιμωξιολόγοι, έτσι και σήμερα, μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, παρατηρούμε μια γενικευμένη αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης. Πολλοί σπεύδουν να προκαταβάλουν αποφάσεις, να αποδώσουν ευθύνες, να μιλήσουν με απόλυτη βεβαιότητα για τα αίτια και τους υπεύθυνους. Είναι φυσιολογικό να υπάρχει αγανάκτηση, πόνος, απαίτηση για δικαιοσύνη. Όμως, αν θέλουμε να παραμείνουμε μια οργανωμένη κοινωνία, αν θέλουμε ένα κράτος που να λειτουργεί, οφείλουμε να σεβαστούμε τους θεσμούς και τις διαδικασίες.
Η Δικαιοσύνη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Αποτελείται από ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη νομική επιστήμη, που έχουν εκπαιδευτεί να εξετάζουν αποδείξεις, να σταθμίζουν δεδομένα, να αποδίδουν ευθύνες βάσει του νόμου. Το γεγονός ότι έχουμε άποψη για ένα ζήτημα δεν σημαίνει ότι έχουμε και την απαραίτητη γνώση για να το κρίνουμε με επιστημονικούς όρους. Ο δημόσιος διάλογος είναι χρήσιμος, οι διαμαρτυρίες είναι θεμιτές, αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την ανακριτική διαδικασία, τη διερεύνηση από ειδικούς, την απονομή δικαιοσύνης από τους αρμόδιους δικαστές.
Αν ισοπεδώσουμε τους θεσμούς, αν αποφασίσουμε ότι δεν τους εμπιστευόμαστε συλλήβδην, τότε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Αν αρνηθούμε στους δικαστές το δικαίωμα να κάνουν τη δουλειά τους, τότε ποιος θα αποδώσει δικαιοσύνη; Αν κάθε πολίτης αποφασίσει να γίνει δικαστής, τότε καταλύεται το κράτος δικαίου και οδηγούμαστε στη ζούγκλα της αυθαιρεσίας.
Η λύση δεν είναι να σωπάσουμε. Η λύση είναι να απαιτήσουμε έναν αποτελεσματικότερο μηχανισμό δικαιοσύνης, ταχύτερες διαδικασίες, αυστηρότερες ποινές όπου χρειάζεται. Η λύση είναι να ενισχύσουμε τους θεσμούς, όχι να τους ακυρώσουμε.
Ο θυμός είναι κατανοητός. Ο πόνος είναι σεβαστός. Όμως, η τυφλή αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης δεν οδηγεί σε κάθαρση, αλλά σε χάος. Η Δημοκρατία βασίζεται σε ισχυρούς θεσμούς, και οι θεσμοί χρειάζονται τη στήριξή μας για να παραμείνουν αξιόπιστοι. Η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη δεν σημαίνει σιωπή. Σημαίνει προσήλωση στην αλήθεια και υποστήριξη ενός κράτους που λειτουργεί.
Ας θυμόμαστε ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι δικαίωμα, αλλά η γνώση είναι ευθύνη. Και η αλήθεια δεν είναι πάντα εκεί που νομίζουμε – είναι εκεί που θα την αποκαλύψουν αυτοί που έχουν εκπαιδευτεί να τη βρουν.
Χατζηβασιλείου: Η Άγκυρα αντιλαμβάνεται το μήνυμα Μητσοτάκη πως casus belli και γκρίζες ζώνες είναι ασύμβατα με το SAFE
«Η Άγκυρα αντιλαμβάνεται πλέον το σαφές μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι, όσο εμμένει σε casus belli και γκρίζες ζώνες, δεν…
Δύναμη Δύναμη Δύναμη. Δύναμη
