Κακοκαιρία Κασσελάκης

Γράφει ο: Δημήτριος Κωνσταντίνος Κοντζές Κασσελάκης

Σαν κεραυνός εν αιθρία, έπεσε ο Στέφανος Κασσελάκης και τάραξε τα κατά τα άλλα ήρεμα νερά της πολιτικής ζωής της χώρας. Κάπου σε αυτή την πολιτική θάλασσα, υπάρχει ένα σημείο με λιμνάζοντα νερά και ακαθαρσίες.

Εκεί ακριβώς επέλεξε να βουτήξει ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στον βούρκο. Μου θυμίζει την περίοδο που ήταν υπουργός ναυτιλίας ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, οπού το Σεπτέμβριο του 2017 ενα μικρό δεξαμενόπλοιο βυθίστηκε δημιουργώντας πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό κόλπο και ο υπουργός καλούσε τον κόσμο να κανει το μπάνιο του στον κόλπο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Παρόμοιο και το κάλεσμα Κασσελάκη.

Εκεί λοιπόν που το κόμμα έχει υποστεί μια ακόμα συντρηπτική ήττα και έχει πάρει την κατιούσα, λίγο πρίν πέσει κάτω ο ΣΥΡΙΖΑ και κάνει «μπαμ», εμφανίζεται ο Στέφανος. Ένα φρέσκο πρόσωπο, ένας ομολογούμενος όμορφος άντρας που εμφανίζεται με σύνθημα «Θα κερδίζω τον Μητσοτάκη». Και αυτό έφτανε. Γιατί είναι αυτό που λέμε, άφθαρτο πολιτικό πρόσωπο και έδωσε πίσω την χαμένη ελπίδα για δεύτερη φορά αριστερά, οχι για κανένα σύνθετο πολιτικό λόγο, αλλα γιατί ομοιάζει του Οσίου Αλεξίου του Μνημονιοσκίστη.

Αλλά είναι μόνο αυτό, ενα πρόσωπο. Μηδενικό πολιτικό κεφάλαιο, καμία πρόταση επι της ουσίας παραμόνο κάτι εύκολα στα λόγια, όπως ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας και η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας. Πιο πολύ θυμίζει σχολόπαιδο, μέλος δεκαπενταμελούς που δεν ξέρει για τι μιλάει.

Ο Στέφανος έχει κατακτήσει την τέχνη του να λες κάτι χωρίς να λες τίποτα, και το είδαμε και στη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα όπου ανοιξε τον στόμα του μόνο για να κάνει ένα αστειάκι για τον ΝΒΑ και για να επαναλάβει την χθεσινή του δήλωση. Αυτό βέβαια τους βολεύει όλους. Και δε χρειάζεται να μπει και στην ουσία, άλλωστε έχει επιλέξει να μη δίνει συνεντεύξεις γιατί δύο φορές το επιχείρησε και δεν πήγε και πολύ καλά.

Ούτε στη βουλή μπορεί να είναι και θα βγάζει άλλος το φίδι απο την τρύπα. Όπως είπαμε είναι μόνο πρόσωπο, γράμμα κενό. Συν τοις άλλοις είναι πολιτικά ανώριμος και με την αριστερά πραγματικά άσχετος. Αυτή την ευκαιρία δεν θα την άφηνε ανεκμετάλλευτη ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Παππάς ειδικά οσφριζόμενοι την επερχόμενοι επικράτησή του. Έχουν έναν άσχετο, ανώριμο και εύπλαστο πρόεδρο, στον οποίο σας καλοί σύντροφοι πρέπει να του δείξουν το δρόμο που πρέπει να πάρει τον κόμμα. Πρόκειται για άλωση εκ των έσω.

Όσο για την Έφη Αχτσιόγλου, είναι η μεγάλη χαμένη. Της συνέβη αυτό που είχε πει παλαιότερα. Σε ένα περιβάλλον αμιγώς της αριστεράς η Αχτσιόγλου θα ήταν η αδιαφιλονίκητη νικητής των εκλογών. Έπεσε στο λάκο που έσκαβε και η ίδια. Ούτε το προφίλ της μητέρας πέρασε, γιατί δεν μας νοιάζουν οι κυρ-Παντελήδες, ούτε τις ύβρεις Πολάκη κατάφερε να αποκρούσει γιατι τώρα θυμήθηκε οτι βρίζει όποιον μιλάει ελληνικά, χώρια που πουλάει στο κοινό Κασσελάκη πλέον η εκφορά του λόγου του Πολάκη.

Το είδαμε μάλιστα όταν μιλούσε για ξεδόντιασμα δικαστικών και δημοσιογράφων. Όμως ο Κασσελάκης δεν είναι αριστερός, φρόντισε να ξεχωρίσει τον εαυτό του την αριστερά απο την πρώτη στιγμή μιλώντας για αγορές πλοίων και τη δουλειά του στην Goldman Sachs, άλλοι θα χαράξουν τη γραμμή του κόμματος λίγο πολύ.

Σε μία χώρα που σε ένα βαθμό έχει επιστρέψει στην κανονικότητα και συνεχίζει με ταχείς ρυθμούς σε αυτή την κατεύθυνση, δεν υπάρχει ευκαιρία για την αριστερά, και ο Κασσελάκης εμφανίστηκε πιο «κανονικός» απέναντι σε απαξιωμένα πολιτικά πρόσωπα αλλά όχι απέναντι σε απαξιωμένες πολιτικές. Το φαινόμενο δεν είναι του ιδίου, ανήκει σε αυτούς που τον ψήφισαν. Σε εκείνουν που επέλεξαν τον κανένα απέναντι στον κάποιο. Σε εκείνους που επέλεξαν αυτόν που προέταξε το τίποτα απέναντι στο κάτι. Γιατί αυτό συνέβη τελικά, κέρδισε το τίποτα.