Το μεγάλο «gracias» που οφείλει ο Τραμπ στους Λατίνους ψηφοφόρους και οι γυναίκες που δεν έκαναν όλη τη δουλειά για τη Χάρις.
Οι Προεδρικές εκλογές του 2024 μπορεί να έχουν ολοκληρωθεί – «it’s a wrap» που λένε και οι ίδιοι οι Αμερικανοί – αλλά είναι δεδομένο πως για τους επόμενους αρκετούς μήνες (μέχρι τουλάχιστον την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ τον ερχόμενο Ιανουάριο) θα υπάρξει μεγάλη συζήτηση για τον τρόπο που και αυτή τη φορά ο πολυμήχανος – αποδεδειγμένα πλέον εις διπλούν – «Ντόνι» κατάφερε να επιβληθεί.
Στις σύγχρονες επιστήμες – αυτές της ανάλυσης δεδομένων οι αριθμοί εξακολουθούν να μην λένε ολόκληρη την αλήθεια – αλλά παραδοσιακά δεν λένε και ποτέ ψέματα. Ο Τραμπ στην 3η του υποψηφιότητα καταγράφει σημαντικά ρεκόρ, ένα από αυτά, πως έσπασε την «κατάρα» ακόμη και της συνολικής – popular – παναμερικανικής ψήφου καθώς περισσότερα από 4 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες των επέλεξαν για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Αυτός βέβαια είναι και από τους λιγότερο ουσιαστικούς και ενδιαφέροντες αριθμούς σε αυτές τις εκλογές καθώς όπως έχει ανοιχτά και πολλές φορές δηλώσει ο 45ος και 47ος πλέον Πρόεδρος των ΗΠΑ στο τέλος το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα και αυτό είναι και πάλι με τη δική του πλευρά.
Οι απόλυτοι αριθμοί πίσω από τη νίκη Τράμπ δεν θα είχαν νόημα εάν η μάχη είχε κριθεί στο νήμα κι αυτό γιατί απλά όλο το ενδιαφέρον θα ήταν στραμμένο σε μία, δύο ή και τις επτά πολιτείες στις οποίες θα είχε κριθεί ο νικητής.
Σήμερα είναι αυτοί οι απόλυτοι όμως αριθμοί που δυνητικά μπορούν να μας δώσουν μία άλλη οπτική των πραγμάτων. Πού κέρδισε και πού έχασε ας πούμε ο επόμενος Πρόεδρος της χώρας συγκριτικά με το 2020 όταν και ηττήθηκε από τον Τζο Μπάιντεν; Του κόστισαν τα πρόσφατα σχόλια από την καμπάνια του στη Νέα Υόρκη για τους Λατίνους; Τον ψήφισαν ή όχι οι γυναίκες;
Ο Τραμπ που πρέπει να πει ένα μεγάλο «gracias» στους ισπανόφωνους
Οι ισπανόφωνοι πολίτες – ψηφοφόροι στις ΗΠΑ μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη κοινότητα – αυτοί είναι οι μαύροι αλλά μαζικά ψήφισαν στις εκλογές της Τρίτης (05/11) και μάλιστα φαίνεται πως έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αρκετές πολιτείες – όχι όλες τους swing.
Συγκριτικά με το 2020, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ είχε ηττηθεί από τον Τζο Μπάιντεν – οι Λατίνοι ψηφοφόροι μαζικά στήριξαν τον επόμενο Πρόεδρο της χώρας. Αναλυτικότερα οι ισπανόφωνοι Αμερικανοί το 2020 είχαν δώσει στον Τραμπ ένα 32% στήριξης ενώ τώρα 45% από αυτούς τον επέλεξαν να ηγηθεί της χώρας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Σε αυτή την κατηγορία μάλιστα πολιτών ο Τραμπ μπορεί να ηττάται από την Κάμαλα Χάρις η οποία έλαβε 53% των όσων συνολικά ψήφισαν αλλά η σημαντική ενίσχυση των ποσοστών του Τραμπ σε κομητείες και πολιτείες κλειδιά «ψαλίδισαν» μεγάλες διαφορές σε Πενσυλβάνια και μεσοδυτικές πολιτείες και έδωσαν σημαντικό προβάδισμα και στο σύνολο της αμερικανικής επικράτειας.
Οι γυναίκες στήριξαν αλλά όχι σαρωτικά τη Χάρις
Ακόμη μία νίκη Τραμπ, ή καλύτερα μία ήττα της Κάμαλα Χάρις που ισοδυναμεί με διπλή νίκη για τον 47ο σε λίγους μήνες Πρόεδρο της χώρας είναι η στήριξη που τελικά δεν ήταν σαρωτική από την πλευρά των γυναικών στο πρόσωπο της Αντιπροέδρου.
54% των γυναικών του εκλογικού σώματος των ΗΠΑ που πήγε στις κάλπες στήριξε τη Χάρις και τα επιχειρήματά της υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και κυρίως κατά της προσπάθειας των Ρεπουμπλικανών να προωθήσουν ένα νέο ομοσπονδιακό νόμο που θα αφαιρεί το δικαίωμα από τις γυναίκες στην αυτοδιαχείριση, κάνοντας τις αμβλώσεις από κάποιον μήνα και μετά παράνομες.
Θα περίμενε κάποιος πως τα ποσοστά της Χάρις θα ήταν πολλαπλάσια ειδικά στο συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού από αυτά του Τραμπ.
Κι όμως, 44% των γυναικών που ψήφισαν συνολικά με φυσική παρουσία ή την επιστολική μέθοδο τον στήριξαν. Η διαφορά των 10 μονάδων είναι ακριβώς η ίδια αν και αντίστροφη με τους άνδρες που στήριξαν Τραμπ και Χάρις.
Ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε χωρίς να χάσει, να κερδίσει, καθώς ακύρωσε επί της ουσίας ένα από τα ισχυρότερα προεκλογικά όπλα της Χάρις και των Δημοκρατικών. Η τραγική ειρωνεία είναι πως με αυτό ακριβώς το αφήγημα η Χάρις πριν από τρεις μήνες συσπείρωσε γύρω της τους Δημοκρατικούς, κάλυψε τη διαφορά που χώριζε δημοσκοπικά Τραμπ και Μπάιντεν και στην τελική ευθεία τον προσπέρασε. Το ζήτημα εδώ δεν είναι γιατί δεν ψήφισαν οι γυναίκες την Κάμαλα Χάρις αλλά γιατί δεν το έπραξαν με τρόπο μαζικό.
Τελικώς το αποτέλεσμα δικαίωσε το «the Trump way» που έχει τον τρόπο ακόμη κι όταν χάνει να καταφέρνει να μην κερδίζει ούτε ο αντίπαλος. Δεδομένα ο δύο πλέον φορές εκλεγμένος Πρόεδρος της χώρας έχει κερδίσει το δικαίωμα να επαίρεται πως στις δύο εκλογικές νίκες που έχει καταγράψει τα έχει καταφέρει με δύο εντελώς διαφορετικές αλλά ταυτόχρονα και αρκετά ίδιες μεθόδους.
